Kontynuacje i sprzeciw

kurator: Daria Milecka
autorzy: Monika Aleksandrowicz, Paweł Bagiński, Iza Bick, Jan Chwałczyk, Jacek Dłużewski, Tomasz Fronckiewicz, Wanda Gołkowska, Paulina Komorowska-Birger, Iwona Król, Daria Milecka, Beata Oberc, Anna Stępkowska

Powszechne opinie głoszą, że czasy „globalnej wioski” i rewolucji informatycznej nie sprzyjają powstawaniu grup artystycznych w tradycyjnym rozumieniu tego zjawiska. Wolny związek twórczych ludzi wydaje się powoli przechodzić w zapomnienie. Manifesty, zbiorowe założenia nie sprawdzają się w świecie niespójnym, rozbitym na części, przepełnionym względnymi wartościami i relatywnymi normami. Dla grupy wrocławskich artystów, absolwentów Akademii Sztuk Pięknych, przesłanie Sztuki nie ogranicza się do ekscentrycznie pojmowanego indywidualizmu. Podjęli oni decyzję wspólnego przedstawienia istotnych zagadnień w celu ustanowienia nowych relacji miedzy światem idei a materią artystyczną. To, co ich łączy, to podobnie stawiane pytania dotyczące kondycji sztuki współczesnej, reguł i praw nią rządzących. Te pytania tyleż podstawowe, co zasadnicze dotyczą ontologii sztuki, jej funkcji poznawczych, możliwości przekazu, siły kreacji, umiejętności komunikacji. To, co znaczące to nie tylko odpowiedzi, ale właśnie wspólnie stawiane pytania. Poszczególne realizacje artystów są przy tym na wskroś indywidualną wypowiedzią, osobistym dyskursem ze sobą, ze światem, ze sztuką. Wspólny ich mianownik stanowi imperatyw poznawczych i kreacyjnych doświadczeń, słowem, konieczność prowadzenia tego nieustannego dialogu z rzeczywistością, próbującego ją zidentyfikować, określić czy w końcu świadomie doznać. Nawiązując do "Teorii stereotypów i asymetrii w sztuce” Jana Chwałczyka, grupa chce pokazać, że w sztuce ważny jest jej nieustanny rozwój, dynamizm, zmiana, burzenie zastanego status quo.

„Sztuka jest zaprzeczeniem „sensownej całości”, jest jej negacją, ponieważ w swojej strukturze posiada informacje zmienne - przeciwstawne. Istniejące dwie główne tendencje: sprzeciwu (eksperymentu, nowości) oraz kontynuacji - są komplementarne i uzupełniające. Sprzeciw jest próbą uwalniania się od uwarunkowań wynikających ze stagnacji estetycznych, które obowiązują w konstrukcjach formalnych dzieła oraz we wszystkich opcjach ideowych. Sprzeciw jest również formą kreacji nowego oblicza sztuki, jaka może zaistnieć w dowolnej postaci.” Te słowa, których autorem jest Jan Chwałczyk zakreślają granice problemów nurtujących twórców mających zaszczyt zaprezentować swoje prace w Galerii Instytutu Sztuki i Kultury Plastycznej w Zielonej Górze.

Sztuka jako negacja „sensownej całości” jest wysublimowaną prowokacją wobec teorii i praktyki Sztuki w ogóle. Niemniej jednak należy odpowiedzieć sobie, choćby w najprostszej wersji, na pytanie, czy sam sprzeciw wystarczy, by ustanowić nową strukturą Sztuki. Okaże się wtedy, że aby rozstrzygać to zagadnienie, nie sposób ominąć pojęcia kontynuacji, a tym samym podjęcia zadania intelektualnej analizy historii Sztuki. Grupa wrocławska wyraża opinię, że Sztuka jest nadal żywa przede wszystkim dzięki kontynuacjom i sprzeciwom - nie wystarczy sam determinizm i satysfakcja z jej uprawiania. Dokonania grupy skutecznie udowadniają twierdzenie, że Sztuka jest niezastąpiona.

Ja im wierzę !

Daria Milecka